Jak wspierać zestresowane dziecko? Po pierwsze: dużo rozmawiajcie
Do przeczytania w ok. 2 min.
Rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa
Stres to normalna część życia. Nie jest to coś, czego należy unikać, ale coś, co należy zrozumieć, by można było spokojnie pracować, rozwijać się i żyć. Rodzice w procesie wychowania są odpowiedzialni za to, aby nauczyć swoje pociechy radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami.
Lęk to uczucie niepokoju i strachu, które często jest irracjonalne. Jest to emocja obecna w umyśle i ciele, która może powodować fizyczne objawy, takie jak bóle w klatce piersiowej, szybkie bicie serca, strach i ciągła gonitwa umysłu. Z drugiej strony strach jest normalną i zdrową emocją, która zwykle pojawia się, gdy istnieje realne niebezpieczeństwo, którego należy unikać. Jest to reakcja na realne zagrożenie i zazwyczaj prowadzi do reakcji walki lub ucieczki.
Jak wspierać, a nie jeszcze bardziej stresować?
Pierwszym krokiem w procesie wsparcia zestresowanego dziecka jest rozmowa. Ta rozmowa powinna być otwarta i szczera. Zapytaj swoje dziecko, jak się czuje. Niestety jedno dziecko powie rodzicom o wszystkim, co je dręczy, a inne zamknie się w sobie i nie podzieli się emocjami. Ważne jest, aby słuchać dziecka i obserwować jego zachowania w trakcie nawet najprostszych czynności.
Nie bój się zapytać swojej pociechy, co ją martwi, stresuje, czy smuci, nawet, jeśli będzie trzeba przeprowadzić kilkanaście takich rozmów.
Również psycholog może pomóc w rozmowie z dziećmi o stresie i o tym, co powinny zrobić, aby sobie z nim poradzić. Sesja terapeutyczna dla dzieci i rodziców to często jedyne wyjście, gdy, np. pociecha ma problemy w szkole lub jest psychicznie gnębiona przez rówieśników.
Kiedy dzieci opowiadają o swoich uczuciach, łatwiej im rozładować stres będzie poprzez kolorowanki albo wspólne lepienie figurek z plasteliny. Możecie również zagrać w grę, w której dziecko i rodzice będą odpowiadać na pytania. Analiza wypowiedzi potomka może wskazać nam, dlaczego dziecko czuje się zestresowane w domu lub szkole.
