Jak obchodzić się z osobą z depresją?

Działanie leków antydepresyjnych

W życiu z człowiekiem z depresją pod jednym dachem należy pamiętać o tym, że jego zachowanie i stosunek do świata nie zmieni się z dnia na dzień. Nawet po zastosowaniu leków i rozpoczęciu terapii. Leki te bowiem działają tygodniami. Aby zauważyć pierwsze skutki ich działania należy przeczekać nawet do trzech tygodni, a pełna remisja nadchodzi dopiero po długich miesiącach. Powinno się to mówić osobie w depresji, która chce zakończyć leczenie ponieważ nie widzi jego efektów. Możemy jej pokazać wyniki badań czy komentarze lekarzy psychiatrów aby upewnić ją w tym, że może ona wyzdrowieć.

Podejmowanie decyzji

Chorzy na depresję mają bardzo duży problem z podjęciem nawet najprostszych decyzji.Niekiedy bardzo łatwe w wykonaniu czynności dla nich stanowią duży kłopot. Dlatego nie powinniśmy takich osób poganiać, ganić za powolność, niewykonanie czegoś i niedbalstwo. Pomóżmy im podejmować te najbardziej proste decyzje, a te trudniejsze z nimi dyskutować.

Negacja choroby

Podczas gdy dana osoba sama mówi nam o swoim problemie, w żadnym wypadku nie powinniśmy go negować i komentować, że „inni mają gorzej”, a najlepszym lekarstwem jest „wzięcie się w garść”. Prawdziwa depresja wynika przede wszystkim z nieprawidłowego działania mózgu i neuroprzekaźników, nie jest więc typową odpowiedzią na jakiś zastały stan w życiu człowieka. Oczywiście depresję wywołują czynniki społeczne i psychologiczne, sprawy i rzeczy, z którymi chory coraz bardziej sobie nie radzi.

Brak zmian w otoczeniu

Zmuszenie chorego do przymusowego wyjazdu na wakacje, do rodziny czy sanatorium nie jest najlepszym pomysłem. Osoba taka nie powinna przebywać sama zdana tylko na siebie i swoje myśli. W samotności bowiem w jej głowie rodzą się najgorsze potwory. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób wykazujących działania autoagresywne i mówiących otwarcie o samobójstwie. Tylko w warunkach domowych, wśród swoich bliskich osoba taka najszybciej może wyzdrowieć. Nie należy również wyręczać chorego z prac domowych, musi on czymś zająć swoje myśli – oczywiście w miarę jego możliwości.